“IK DACHT ALTIJD DAT HET MIJ NOOIT ZOU OVERKOMEN”

Motorcross is een belangrijk deel van zijn leven. Eerder zette Tim (18) er echt álles voor aan de kant: “Ik dronk en rookte niet, ging niet uit, maar was tot ’s avonds laat bezig met sleutelen aan mijn motor.” Dat allemaal om zichzelf en zijn motor in topconditie te houden voor aankomende trainingen, landelijke en zelfs Europese wedstrijden in de klasse mx2 voor 15-23 jarigen. Tot het scooterongeval op 18 januari 2012. Tim heeft nadien het wedstrijdrijden moeten opzeggen, ook al blijft de motorcross zijn passie. Eén ding weet hij zeker: op een brommer of scooter zie je hem niet meer.

“Het was regenachtig, miezerig weer, ’s avonds tegen etenstijd”, herinnert Tim zich. “Ik reed op mijn scooter door Nuis op weg naar huis. Een automobilist vanuit de andere richting wilde afslaan, maar zag mij over het hoofd. Het ging heel snel, in twee, drie seconden. Ik lag op de grond en merkte al snel dat mijn bovenbeen gebroken was. De man die me had aangereden was helemaal in de war. Zeven minuten later lag ik in een ambulance, op weg naar het ziekenhuis, waar ik diezelfde avond nog ben geopereerd.”

Drie maanden

“Pas een week later kwam het besef wat er met me was gebeurd. Ik dacht altijd dat het mij nooit zou overkomen. Maar dus toch. Weliswaar buiten mijn eigen schuld. Het heeft drie maanden geduurd voor ik weer mijn eigen dingen kon doen, zoals hardlopen en crossen. Dat laatste doe ik nu alleen nog hobbymatig, niet meer op hoog niveau.”

Link

Tim denkt nog vaak aan het ongeluk. “Vooral als ik mijn littekens zie of een brommer zie rijden. Daar ga ik niet meer op”, zegt hij vastbesloten. “Brommers en scooters zijn best link; op het fietspad ga je veel te hard en tussen de auto’s rijd je veel te sloom. Ik voel me om die reden prettiger op een motor. Als ik aan het ongeluk terugdenk, vraag ik mezelf vaak af of ik dit had kunnen voorkomen. Dat is altijd achteraf he? Ik had mijn licht aan, reed op de juiste positie op de rijbaan, ik reed snel, maar niet sneller dan toegestaan. Ik zou niet weten wat ik fout deed. Toch is het gebeurd.”

Passie

Na het ongeluk moest Tim stoppen met de trainingen en wedstrijden als motorcrosser. Hij doet het nu alleen nog hobbymatig. En zijn passie voor de motorcross is gebleven: Tim werkt nu als monteur bij een Grand Prix team in Assen, hij reist met het team naar wedstrijden door heel Europa en volgt daarnaast een deeltijdopleiding voor motorfietstechnicus in Zwolle.